Conrad Gessner
Historiae animalium liber III qui est de Avium natura - 1555
De Gallina
transcribed by Fernando Civardi - translated by Elio Corti
The navigator's option display -> character -> medium is recommended
| 
         ¶ Suo
        laeduntur stercore, quod cum pedibus uncis adhaesit podagram creat,
        Columella[1].
        ¶ Gallinae abortum non facient, si ovi luteum (alias album) assatum cum
        uvae passae (tostae) pari portione contusum, ante alium cibum porrexeris,
        Leontinus et Pamphilus[2].  | 
      
         ¶
        They are damaged by their dung giving rise to gout  | 
    
| 
         ¶ De
        animalibus gallinaceo generi infestis, leges etiam supra in Gallo D. Ne
        gallinae a cat<t>is laedantur: Cat<t>us non invadit gallinam,
        si ruta agrestis sub eius (gallinae) ala appendatur, Africanus. Idem
        remedium etiam adversus vulpes et alias animantes gallinis noxias valere
        legimus[3]:
        et multo efficacius fore (contra feles nimirum et vulpes) si vulpis aut
        felis fel cibo admistum exhibueris, ut etiam Democritus confirmat.
        Vulpes gallinis insidiatur, Albertus. et idcirco forte mutui hostes sunt
        milvus et vulpes, quoniam utrique gallinas rapiunt, Stumpfius. Circa
        caveas gallinarium incendendum est cornu, ne serpens accedat, cuius
        odore solent interire.  | 
      
         ¶
        About the animals harmful to chickens you can also read what previously
        reported in the chapter of the rooster, paragraph D. So that the hens
        are not injured by the cats: The cat doesn't attack the hen if under her
        wing (of the hen) wild rue  | 
    
| 
         Multas a
        vulpibus et quibusdam aliis animalibus noxiis patiuntur insidias,
        ideoque circa loca in quibus versantur extirpanda et removenda sunt
        omnia in quibus vulpes latere possint. Noctu claudantur in caveis
        diligenter circumquaque et septis, nec permittantur foris cubare. fertur
        enim vulpem subdolam intueri eas, quantumcunque in alto remotas loco,
        ita ut videant oculos eius lucentes tanquam faculas: et cauda quasi
        baculo quodam minari eis, ut sic prae metu delapsas rapiat. Patiuntur
        etiam insidias milvorum et aliarum rapacium avium, praecipue aquilarum.
        contra quas tendantur funes vel vites seu vitalbae (audio vitem
        sylvestrem causticam in Italia alicubi vitalbam vocari) supra loca in
        quibus interdiu morantur. Capiantur etiam vulpes taliolis, vel aliis
        artibus, et milvi retibus, {fisco}[4]
        <visco> vel laqueis, Crescentiensis. Putorii et martari (viverrae
        seu mustelae sylvestres) omnes infesti sunt gallinis, quibus captis
        primus caput et cerebrum auferunt ne clamare possint, Albertus. Mustela
        etiam gallinis infesta, ova earum exorbet, et ipsas interficit,
        Albertus. ova tantum rapit, nec aliter nocet, Stumpfius. Ἀλέκτορας
        {γαλή} <γαλῆ>
        δειματοῖ,  Philes[5].
        Vite nigra aiunt si quis villam cinxerit (ut modo de vitalba ex
        Crescentiensi retuli) fugere accipitres, tutasque fieri villaticas
        alites, Plin.[6]  | 
      
         They
        suffer quite a lot of traps from foxes and some other harmful animals,
        that's why around the places where they are strolling around we have to
        take away and remove all the things in which the foxes could hide
        themselves. At night they have to be shut up in pens with enclosures all
        around and well done, and they have not to be allowed to sleep outside.
        For they say that the fox being astute catches them even if they are
        secluded in a place as far as tall it is, so much so that her bright
        eyes like small torches succeed in seeing: and that she threatens them
        with the tail as being a baton, so much to abduct them after they are
        fallen because of fear. They are also subjected to the traps of the
        kites and other rapacious birds, above all of eagles  | 
    
| 
         Cibi. Eo
        tempore quo parere desinent aves, id est ab idibus Novembris,
        pretiosiores cibi subtrahendi sunt, et vinacea praebenda, quae satis
        commode pascunt adiectis interdum tritici excrementis, Columella[7].
        Maxime observandum ne vinaceos acinos vorent, ut qui foecunditatem (Andreas
        a Lacuna vertit firmitudinem. legit enim {μόνιμα}
        <μόνιμον>
        
        non {γόνιμα}
        <γόνιμον>[8],
        quod non probo) earum cohibeant, Florentinus. Vinacea quamvis
        tolerabiliter pascant, dari non debent, nisi quibus temporibus anni avis
        foetus non edit. nam et partus raro, et ova faciunt exigua. Sed cum
        plane post autumnum cessant a foetu, possunt hoc cibo sustineri, attamen
        quaecunque dabitur esca per cohortem vagantibus die incipiente, et iam
        in vesperum declinante bis dividenda est, ut mane non protinus a cubili
        latius evagentur, et ante crepusculum propter cibi spem temporius ad
        officinam redeant, possitque numerus capitum saepius recognosci. nam
        volatile pecus facile pastoris custodiam decipit, Columella[9].
        Gallinas aiunt illas suavioris esse carnis, quae cibo non abunde eis
        apposito, sed quem ipsae pedibus fodientes eruant non absque labore
        pastae fuerint, Clemens Stromatéωn
        secundo.  | 
      
         The
        foods. In that
        time when hens cease laying, that is, starting from Ides of November –
        November 13th, more expensive foods should be withheld and
        marcs have to be given, being nourishing well enough, occasionally
        adding discards of wheat, Columella. Above all we have to watch out that
        they don't eat the grapes of the marcs, since the latter would stop
        their fecundity (Andrés de Laguna  | 
    
| 
         Chondro[10],
        id est alica aut farre pascebantur etiam gallinae. βούλομαί
        σε δίκην
        ἀλεκτρυόνος
        ἐμφορηθέντα
        τοῦ χόνδρου
        κορύξασθαι, 
        Aemilianus apud Athenaeum circa finem libri tertii[11].
        Cibaria gallinis praebentur optima, pinsitum ordeum, et vicia, nec minus
        cicercula, tum etiam milium, aut panicum: sed haec ubi utilitas annonae
        permittit. ubi vero ea est carior, excreta tritici minute commode dantur.
        nam per se id frumentum, etiam quibus locis utilissimum est, non
        utiliter praebetur, quia obest avibus. potest etiam lolium decoctum
        obijci, nec minus furfures modice a farina excreti, qui si nihil habent
        farris, non sunt idonei, nec tantum aptuntur (appetuntur,) <ieiunis,>[12]
        Columella. Cibus illis est offerendus, elixum hordeum, aut milium aut
        frumenti furfur, aut zizania vocata lolium, quae quidem ad nutritionem
        est commodissima: ac humida folia cytisi. Haec enim eas maxime durabiles
        et firmas reddunt, (foecundiores potius. γονιμώτερα,
        
        non μονιμώτερα,[13])
        
        Florentinus.  | 
      
         The
        hens were also nourished with chóndros, that is the
        emmer  | 
    
| 
         Cibis idoneis
        foecunditas earum elicienda est, quo maturius partum edant. Optime
        praebetur ad satietatem ordeum semicoctum. nam et maius facit ovorum
        incrementum, et frequentiores partus. Sed is cibus quasi condiendus est
        interiectis cytisi foliis ac semine eiusdem, quae utraque maxime
        putantur augere foecunditatem avium. Modus autem cibariorum sit, ut dixi,
        vagis binorum cyathorum ordei, aliquid tamen admiscendum erit cytisi,
        vel si id non fuerit, viciae, aut milii, Columella[14].
        Sed quinam cibi simul et nutriant et foecundas reddant, supra etiam hoc
        in capite dictum est, non procul initio. {Ieiunis cytisi} <Cytisi>
        folia, seminaque maxime probantur, et sunt huic generi gratissima: neque
        est ulla regio, in qua non possit huius arbusculae copia esse vel maxima,
        Columella[15].
        Cytisum in agro esse quam plurimum refert, quod gallinis et omni generi
        pecudum utilissimus est, quod ex eo cito pinguescit, Idem[16].
        {Aristomachus} <Amphilochus> viridem cytisum gallinis dari iubet,
        aut si aruerit madefactum, Plin.[17]
        Gallis cytisi semen foliaque (arida) perfusa aqua, offerenda sunt,
        quippe quae non minus quam viridia eos nutriant, Florentinus. Cannabis
        semen in homine genituram extinguit, gallinis auget. nam quae in hyeme
        hoc semine pascuntur gallinae ova pariunt, caeterae non item, Amatus
        Lusitanus.  | 
      
         Their
        fertility must be stimulated with proper foods, so that they lay more
        promptly. It is excellent to give them half cooked bowline to satiety.
        In fact it makes the eggs larger and a more frequent laying. But this
        food must be made somehow pleasant mixing it with leaves and seeds of
        cytisus, both things regarded as very suitable for increasing the
        fertility of the birds. The quantity of food, as already I said, has to
        be of two cyathi  | 
    
| 
         ¶ Saginatio.
        Vides et hic prope villae culinam quasdam caveis inclusas. has villica
        copiosiore cibo pascit, ut quam mox plenas factas, carius mercatori
        vendat. has farctas et altiles nuncupant, (Germani masthennen,) Gyb.
        Longolius. Altiles dictae quod sagina altae et enutritae sint, Platina.  | 
      
         Fattening.
        And you can see some of them confined in the pens, here, near the
        kitchen of the farm. The wife of the farmer nourishes them with food in
        greater amount, so that, as soon as they became fat, she can sell them
        to the poulterer at a higher price. They call these hens as filled and
        fattened (the Germans say masthennen), Gisbert Longolius  | 
    
[1] De re rustica VIII,3,7: Tabulatis insistere dormientem avem non expedit, ne suo laedatur stercore, quod cum pedibus uncis adhaesit, podagram creat. Ea pernicies ut evitetur, perticae dolantur in quadrum, ne teres levitas earum supersilientem volucrem non recipiat conquadratae deinde foratis duobus adversis parietibus induuntur, ita ut a tabulato pedalis altitudinis et inter se bipedali latitudinis spatio distent.
[2] Leontinus ha l'albume (λευκὸν), mentre Pamphilus ha il tuorlo (λέκιθον).
[3] È assai verosimile che
    Gessner avesse a disposizione un'edizione dei Geoponica diversa da
    quella usata da Andrés de Laguna e da Janus Cornarius
. Infatti nessuno dei
    due traduttori riporta questa notizia, reperibile invece nel libro XIV
    capitolo 9 di Geoponica sive Cassiani Bassi Scholastici De re rustica
    eclogae – recensuit Henricus Beckh (Teubner, 1994). Il testo del
    capitolo 9 - Περὶ
    νεοττοτροφίας.
    Διδύμου.
    
    - è  attribuito a
    Didimo e
    ciò che ci interessa
    suona così:
    Ἐὰν δὲ
    πήγανον ὑπὸ
    τὰς πτέρυγας
    τῶν ὀρνίθων
    προσδεθείη,
    οὔτε αἴλουρος,
    οὔτε ἀλώπηξ,
    οὔτε ἄλλο τι
    θηρίον ἅψεται
    αὐτῶν· καὶ
    πολλῷ μᾶλλον,
    ἐὰν εἰς τὴν
    τροφὴν χολὴν
    ἀλώπεκος ἢ
    αἰλούρου
    ἀναφυράσας
    δῷς, ὡς ὁ
    Δημόκριτος
    διαβεβαιοῦται.
    § Nel 1805 veniva pubblicato a Londra γεωπονικα
    Agricultural Pursuits  tradotto da Thomas Owen. Anche la sua
    traduzione del capitolo 9 riporta quanto citato da Gessner: If rue is tied
    under the {hen's} <hens'> wings, neither a cat, nor a fox, nor any
    other noxious animal, will touch them; and especially if you give them food
    with which the gall of a fox or of a cat has been mixed, as Democritus
    positively affirms. – Bisogna sottolineare che nel capitolo 9 di Owen non
    compare alcun intestatario (IX. – Concerning the feeding of chickens.),
    probabilmente perché il testo greco era lo stesso di quello usato da
    Gessner, che non ne dà la fonte. § Andrés de Laguna non specifica di
    quale testo greco si è servito. Invece Janus Cornarius ci informa di
    essersi basato su un esemplare greco messogli a disposizione dall'amico
    boemo Matteo Aurogallo: examplar Graecum, quod unicum habui a veteri amico
    meo doctissimo viro Mattheo Aurogallo Bohemo mihi suppeditatum.
[4] La citazione di fisco da parte di Gessner è corretta, in quanto nel testo latino di Pier de' Crescenzi (De omnibus agriculturae partibus et de plantarum et animalium generibus, 1548) sta proprio scritto fisco. Ma nella traduzione italiana (Ruralia Commoda, 1490) leggiamo: et nibbi chon rete o con veschio o con lacciuoli. Il chon è veritiero. Non ha senso cacciare i nibbi con una cesta (tale è il significato di fiscus). Più confacente alla realtà è invischiarli con del vischio o pania che dir si voglia, viscus oppure viscum in latino. § E il fisco, derivato da fiscus, è una cesta per il denaro che oggi, 2007, appare sempre più priva di fondo.
[5] ἀλέκτορες (δειματοῦσι) ... τῶν λεόντων φύσιν, | τούτους δὲ γαλῆ. – galli (perterrent) leonum naturam, | hos vero mustela. – Philes, De animalium proprietate vv. 702-703, De animalium inter se inimicitia vv.52-53, in Poetae Bucolici et didactici, recensuit A. Koechly, Parisiis 1851.
[6] Naturalis historia
    XXIII,27-28: [27] Est ergo et nigra,
    quam proprie bryoniam vocant, alii Chironiam, alii gynaecanthen aut aproniam,
    similem priori, praeterquam colore; huius enim nigrum esse diximus.
    Asparagos eius Diocles praetulit veris asparagis in cibo urinae ciendae
    lienique minuendo. [28] In frutectis et harundinetis maxume nascitur. radix
    foris nigra, intus buxeo colore. ossa infracta vel efficacius extrahit quam
    supra dicta, cetera eadem. Peculiare quod iumentorum cervicibus unice medetur. aiunt,
    si quis villam ea cinxerit, fugere accipitres tutasque fieri villares alites.
    Eadem in iumento homineque
    flemina aut sanguinem, qui se ad talos deiecerit, circumligata sanat. Et
    hactenus de vitium generibus.
[7]
    De re rustica VIII,5,25: Eodem
    quoque tempore cum parere desinent aves, id est ab Idibus Novembribus,
    pretiosiores cibi subtrahendi sunt et vinacea praebenda, quae satis commode
    pascunt, adiectis interdum tritici excrementis.
[8]
    
    Si emenda in base a Geoponica sive Cassiani Bassi Scholastici De re
    rustica eclogae – recensuit Henricus Beckh (Teubner, 1994) – 14,7,4: 
    Ὅταν δὲ
    ὠοτοκῶσι,
    παρατηρεῖν
    μάλιστα χρή,
    ὅπως μὴ
    γίγαρτα
    φάγωσι. τὸ γὰρ
    γόνιμον αὐτῶν
    ἐπέχει.   - Oltretutto Gessner
    nel suo Lexicon graecolatinum (1537) dà γόνιμος   solo come sostantivo maschile e non come aggettivo,
    
    anche se poi, incomprensibilmente, lo traduce come aggettivo: Γόνιμος. οὐ.
    ὁ.   fertilis, naturalis, genitalis, prolificus.  § Gessner si oppone
    alla traduzione presente nella sua fonte, Andrés de Laguna, che recita:
    ...ne vinaceos acinos vorent, ut qui firmitudinem earum cohibeant. § Invece
    Janus Cornarius traduce alla Gessner: ...ne vinacea edant, foecunditatem
    enim ipsarum supprimunt. § Ma μόνιμον
    
    è presente nell'edizione dei Geoponica curata da Johannes Alexander
    Brassicanus
, alias Johann Alexander Köl/Köll =  cavolo = Brassica oleracea (Basilea, 1539).
    Verosimilmente Laguna si servì di questo testo greco.
[9] De re rustica VIII,4,2-3: [2] Cytisi folia seminaque maxime probantur et sunt huic generi gratissima, neque est ulla regio in qua non possit huius arbusculae copia esse vel maxima. Vinacea quamvis tolerabiliter pascant dari non debent, nisi quibus anni temporibus avis fetum non edit, nam et partus raros et ova faciunt exigua. [3] Sed cum plane post autumnum cessa[n]t a fetu, potest hoc cibo sustineri. Ac tamen quaecumque dabitur esca per cohortem vagantibus, die incipiente et iam in vesperum declinato, bis dividenda est, ut et mane non protinus a cubili latius evagentur, et ante crepusculum propter cibi spem temperius ad officinam redeant, possintque numerus capitum saepius recognosci. Nam volatile pecus facile custodiam pastoris decipit.
[10] Il sostantivo greco maschile χόνδρος significa granello, grano macinato grossolanamente, farina grossa, sèelta, farinata, polenta, cartilagine.
[11]
    III,99,127a (Dipnosophistarum
    libri XV – vol I - recensuit Georgius Kaibel
    - Teubner,
    Stuttgard,1985).
[12] Probabilmente la fonte di Gessner per il testo di Columella presentava qualche errore oltre ad aptuntur. Infatti ieiunis dovrebbe trovarsi appena dopo appetuntur, per cui questo ieiunis va tolto dalla successiva citazione di Columella. § De re rustica VIII,4,1-2: Cibaria gallinis praebentur optima pinsitum hordeum et vicia, nec minus cicercula, tum etiam milium aut panicum. Sed haec ubi vilitas annonae permittit; ubi vero ea est carior, excreta tritici minuta commode dantur. Nam per se id frumentum, etiam quibus locis vilissimum est, non utiliter praebetur, quia obest avibus. Potest etiam lolium decoctum obici, nec minus furfures modice a farina excreti, qui si nihil habent farris, non sunt idonei, nec tamen appetuntur ieiunis. [2] Cytisi folia seminaque maxime probantur et sunt huic generi gratissima, neque est ulla regio in qua non possit huius arbusculae copia esse vel maxima. Vinacea quamvis tolerabiliter pascant dari non debent, nisi quibus anni temporibus avis fetum non edit, nam et partus raros et ova faciunt exigua.
[13] Anche questa volta Gessner riceve il conforto di Henricus Beckh (Geoponica sive Cassiani Bassi Scholastici De re rustica eclogae – recensuit Henricus Beckh, Teubner, 1994). Infatti in questa edizione dei Geoponica le parole di Florentino suonano così: καὶ κυτίσσου φύλλα ὑγρά· ταῦτα γὰρ καὶ γονιμωτάτας ποιεῖ. § Sia Cornarius che Laguna disponevano verosimilmente di un μονιμωτάτας. Cornarius: ...et cytisi folia humecta, haec enim et durabiles ipsas faciunt. Laguna: ...ac humida folia cytisi. Haec enim, eas maxime durabiles et firmas reddunt. § Nel 1805 veniva pubblicato a Londra γεωπονικα Agricultural Pursuits tradotto da Thomas Owen. Anche la sua versione concorda con quella di Gessner: ...and the green leaves of cytisus, for these make them very prolific. § Ma μονιμωτάτας è invece presente nell'edizione dei Geoponica curata da Johannes Alexander Brassicanus, alias Johann Alexander Köl/Köll = cavolo = Brassica oleracea (Basilea, 1539).
[14] De re rustica VIII,5,2: Sed cibis idoneis fecunditas earum elicienda est, quo maturius partum edant. Optime praebetur ad satietatem hordeum semicoctum, nam et maius facit ovorum incrementum et frequentiores partus, et is cibus quasi condiendus est interiectis cytisi foliis ac semine eiusdem, quae maxime putantur augere fecunditatem avium. Modus cibariorum sit, ut dixi, vagis binorum cyathorum hordei. Aliquid tamen admiscendum erit cytisi, vel si id non fuerit, viciae aut milii.
[15] De re rustica
    VIII,4,2: Cytisi folia seminaque maxime probantur et sunt huic generi
    gratissima, neque est ulla regio in qua non possit huius arbusculae copia
    esse vel maxima. Vinacea
    quamvis tolerabiliter pascant dari non debent, nisi quibus anni temporibus
    avis fetum non edit, nam et partus raros et ova faciunt exigua.
[16] De re rustica V,12,1: Cytisum in agro esse quam plurimum maxime refert, quod gallinis, apibus, ovibus, capris, bubus quoque et omni generi pecudum utilissimus est; quod ex eo cito pinguescit, et lactis plurimum praebet ovibus, tum etiam quod octo mensibus viridi eo pabulo uti et postea arido possis. Praeterea in quolibet agro quamvis macerrimo celeriter comprehendit; omnem iniuriam sine noxa patitur.
[17] Si tratta di una prescrizione di Anfiloco. § Plinio Naturalis historia XIII,130-131: Frutex est et cytisus, ab Amphilocho Atheniense miris laudibus praedicatus pabulo omnium, aridus vero etiam suum, spondetque iugero eius annua HS MM vel mediocri solo reditus. utilitas quae ervo, sed ocior satias, perquam modico pinguescente quadripede, ita ut iumenta hordeum spernant. non ex alio pabulo lactis maior copia aut melio, super omnia pecudum medicina validas a morbis omnibus praestante. [131] quin et nutricibus in defectu lactis aridum atque in aqua decoctum potui cum vino dari iubet — firmiores excelsioresque infantes fore —, viridem etiam gallinis aut, si inaruerit, madefactum. apes quoque numquam defore cytisi pabulo contingente promittunt Democritus atque Aristomachus.